Μαρτζώκης

Επώνυμο οικογένειας ποιητών από τη Ζάκυνθο. 1. Ανδρέας Κάρολος Διονύσιος (1849 – 1922). Ποιητής. Εργαζόταν στο δημαρχείο Ζακύνθου και παράλληλα δίδασκε την ιταλική και γαλλική γλώσσα ως οικοδιδάσκαλος. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές με τίτλο Νυχτολούλουδα (1878), Φλοίσβοι (1880) και Πατρός καρδία (1893). Έγραψε επίσης το σατιρικό ειδύλλιο που τιτλοφορείται Ένας από τους είκοσι ή Zακυνθινός μνηστήρας θρόνου (1892) και το επικολυρικό ποίημα με τίτλο Ο Γούμενος της Αναφωνήτρας (1889). 2. Στέφανος (1855 – Αθήνα 1913). Ποιητής, αδελφός του προηγούμενου. Από το 1897 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αντιμετώπισε αρκετές δυσχέρειας. Η ποίησή του ενίοτε είναι μεγαλόστομη, στομφώδης, ωστόσο ο Μ. κατάφερε να απομακρυνθεί από την καθιερωμένη γραφή, εισάγοντας στο έργο του μακάβριες εικόνες ή την επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη, όπως για παράδειγμα στο εκτεταμένο ποίημά του για τους Μογκολφιέρους στη συλλογή με τίτλο Μπαλάντες· στην τελευταία του συλλογή επίσης, η οποία φέρει τον τίτλο Νέα Ποιήματα, διαφαίνεται η επιστημονική σκέψη του δημιουργού της. Αλλά και τον έρωτα τον προσέγγισε ως ένα πάθος, πρόξενο πόνου και ταραχής, σε αντίθεση με τους άλλους Επτανήσιους ποιητές που υμνούσαν την εξιδανικευμένη εικόνα του. Ο ποιητής Στέφανος Μαρτζώκης, ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της Επτανησιακής σχολής.